Weet je wat de termen “gered” “eeuwig leven” in de Bijbel betekenen?
En weet u wat de voornaamste reden was dat Christus in het vlees kwam, en wat het voornaamste doel was dat Hij vervulde in zijn dood en opstanding?
Weet u wat uw lot en bestemming is na uw dood?
Het is triest te moeten zeggen dat de meeste christenen op deze vragen geen echt antwoord konden geven. Deze en andere vragen zijn daarom hier in dit boek uiteengezet onder de onderwerpen “verlossing” en “eeuwig leven”.
Verlossing is het belangrijkste begrip of onderwerp dat de Bijbel ons openbaart. Het heeft niet alleen invloed op ons nu, maar ook op ons toekomstig bestaan. Het heeft niet alleen betrekking op aardse dingen, maar ook op hemelse dingen.
De meeste nadruk van de Bijbel over dit onderwerp ligt op aardse dingen hier en nu.
Maar er bestaat al enige tijd een “heilsbedrog” dat verzonnen, niet-Bijbelse termen gebruikt, en alle nadruk legt op de toekomst en het hemelse aspect van het heil.
Dit boek zal dit bedrog ontmaskeren en aantonen dat de kerken en christelijke predikanten ons niet de juiste Bijbelse boodschappen over verlossing en eeuwig leven hebben verteld.
Inleiding
Verlossing is ongetwijfeld het meest overheersende onderwerp of boodschap in de Bijbel. Dit is terecht, want er is geen concept dat meer effect heeft op de mens dan dat van de verlossing. Het dicteert de aard en de toestand van niet alleen ons huidige leven, maar ook van ons toekomstige bestaan. Het onderstreept onze relatie met God, en de voornaamste reden voor Christus’ zending op aarde, die om verlossing draaide.
Wij zien vandaag mensen rondlopen die zich afvragen of zij “gered” zijn; terwijl anderen vrijmoedig verkondigen dat zij “gered” zijn, en zelfs het jaar, de maand en de dag noemen waarin zij “gered” werden, en de omstandigheden rond die gebeurtenis. Weer anderen denken er niet over na. Sommige christenen zullen zeggen dat als je niet “gered” wordt volgens hun “reddingsplan”, je naar de hel gaat waar je eeuwig zult branden in marteling. Weer een andere christen zal naar die christenen wijzen en zeggen dat ze niet echt gered zijn, ze denken alleen dat ze dat zijn.
De onderwerpen redding en eeuwig leven zijn bijna 2000 jaar lang bestudeerd en uiteengezet, met een aanzienlijke hoeveelheid wetenschap en denkwerk toegepast op hun betekenis. Maar het is duidelijk dat allen die over deze onderwerpen hebben gesproken, gedwongen waren zich met enige speculatie bezig te houden. Er zijn inderdaad bepaalde aspecten van deze zaken die niet duidelijk bekend zijn. Toch zijn er vele aspecten die fundamenteel, logisch en Schriftuurlijk consistent zijn. Het is de bedoeling van dit materiaal om de lezer enkele van deze fundamentele en Schriftuurlijk gezonde aspecten van verlossing voor te leggen.
Er wordt ook op gewezen dat er nu een fundamentele verlossingsleer bestaat die al verscheidene eeuwen de overhand heeft. De meeste mensen hebben zich vastgebeten in de traditionele overtuigingen en beelden die deze basisleer van de verlossing en haar relatie tot het eeuwige leven omgeven. Niemand schijnt in staat of bereid te zijn verder te kijken dan de gewone en schijnbare betekenis van deze begrippen. Dit is wat wij in dit boekje zullen trachten te doen.
-1-
Aanwijzingen van een heilsbedrog
Van alle doctrines die in het Christendom worden genoemd, is de doctrine van de verlossing de meest voorkomende. Als men nauwkeurig nagaat wat er vandaag de dag gezegd wordt over het onderwerp van de verlossing, bestaat de indruk dat er iets mis is met deze verlossingsleer. Laten we kort enkele aspecten bekijken van wat algemeen onderwezen wordt als een “verlossingsleer” om te zien hoe het zich verhoudt tot de Schrift en het gezond verstand.
Gered van wat?
Als men naar predikanten en Christenen luistert die over redding en “gered worden” spreken, dan wordt er nooit gespecificeerd waarvan men gered wordt. Het woord “gered” wordt gebruikt en rondgebazuind in de veronderstelling dat iedereen weet wat het betekent. Een dergelijke veronderstelling en onzorgvuldig gebruik van dit woord is reden genoeg om de geldigheid van de doctrine in twijfel te trekken. De eerste vraag die gesteld moet worden over of iemand gered is of niet: “gered waarvan?” Waarvan moet ik gered worden? Deze ene vraag, indien goed beantwoord, zal volledig verduidelijken wat de ware verlossingsboodschap in de Bijbel is. Het is een vraag die geen enkele prediker ooit heeft gesteld of ooit heeft beantwoord in hun verlossingsprediking, wat de reden is dat ze in cirkels blijven praten en dwaze en inconsistente dingen blijven zeggen.
Predikers en theologen zullen beweren dat Jezus Christus de Verlosser is, maar waar heeft Hij ons van gered? Dit is iets waar ze nooit echt op ingaan, behalve dat ze zeggen dat Hij ons gered heeft van onze zonden. Dit antwoord is zeer oppervlakkig en onvolledig en vertelt ons niet wat Christus werkelijk heeft gedaan en waarom. Door dit onvolledige antwoord kan de kwestie van verlossing worden verdraaid en omgebogen in nieuwe doctrines die het hart behagen, maar in strijd zijn met het woord van God.
Gered worden
Predikanten en theologen dringen er voortdurend bij de mensen op aan om “gered te worden”. Ze zeggen dat als je niet gered bent, je “gered moet worden” voordat het te laat is. Zij vertellen hoe zij gered zijn en wijzen erop wat zij deden om gered te worden en de omstandigheden en de tijd waarin dit gebeurde.
In het licht hiervan is het interessant op te merken dat er in de Bijbel geen richtlijnen of aansporingen staan voor wie dan ook om “gered te worden”, noch is er een verklaring dat iemand op een bepaalde tijd of plaats “gered werd”. De apostelen hebben nooit de mensen aangespoord om gered te worden zodat ze naar de hemel konden gaan, of zodat ze niet naar de hel zouden gaan. Er zijn geen Bijbelverzen die ondersteunen dat predikers oproepen doen aan mensen om “naar voren te komen en Christus aan te nemen en gered te worden!
Het is geen juist woordgebruik om tegen iemand te zeggen dat hij “gered moet worden”. Met andere woorden, voordat je sterft, moet je iets doen om je ziel te redden van de hel. Maakt dat u niet tot uw eigen redder? Heeft God uw hulp nodig om u te redden? De aard zelf van elke grote daad van redding is dat het van iemand anders komt dan van degene die gered wordt.
De “Ongeredden”
Hedendaagse predikanten spreken veel over de “niet geredden” in zaken van verlossing. Er wordt gezegd dat de “niet geredden” degenen zijn die niet gered zijn en voorbestemd zijn om naar de hel te gaan.
Het is een feit dat er in de Bijbel geen woord voorkomt als “ongered”. Er schijnt zelfs geen equivalent woord voor te zijn in de Griekse, Latijnse of Hebreeuwse taal. Zelfs in de Engelse taal is de term “niet gered” een zeer obscuur woord dat geen algemeen gebruik of toepassing heeft. Het bestaat alleen maar omdat theologen het zijn gaan gebruiken in hun “verlossingsleer”. Wat hedendaagse predikers en theologen in dit verband ook proberen te zeggen, het moet iets zijn van hun eigen “leer”, niet die van de Bijbel.
Sommigen zeggen dat de term “niet gered” hetzelfde betekent als “verloren”, zoals in de uitspraak van Christus:
Ik ben niet gezonden dan tot de verloren schapen van het huis Israëls (Matth. 15:24).
Want de Zoon des mensen is gekomen om te redden wat verloren was (Matth. 18:11; Luk. 19:10).
In Mattheüs 18:11 blijft Jezus spreken over “schapen” – verloren of “afgedwaald,” die alleen betrekking hebben op het volk Israël. Deze verzen hebben betrekking op Gods uitspraak dat “Mijn volk [Israël] verloren schapen zijn geweest” (Jer. 50:6); en op de profetie waarin God zegt: “Ik zal mijn kudde weiden, Ik zal zoeken wat verloren was” (Ezech. 34:15-16). Het woord verloren betekent datgene wat in straffeloosheid is weggenomen, wat alleen betrekking heeft op het volk Israël. Dus waarom zou een prediker bezorgd zijn over hen die volgens de Schrift “verloren” zijn, als men geen Israëliet is? Wanneer deze paradox wordt gepresenteerd antwoorden de meeste Christelijke predikanten dat “verloren” elke berouwloze zondaar betekent die op weg is naar de hel. Maar er worden geen verzen gevonden die dit ondersteunen, omdat de term “niet bekeerd” niet in de Bijbel voorkomt, en “verloren” niet in zo’n context wordt gebruikt.
Aanvaarding van Jezus als uw persoonlijke verlosser
Als voorwaarde om “gered te worden” wordt altijd gepromoot dat je Jezus Christus moet aanvaarden als je persoonlijke verlosser. Wat betekent dit? De term “persoonlijk” betekent, “van of eigen aan een bepaalde persoon; privé; individueel. “
Ik zou over God kunnen spreken als zijnde “mijn God,” of “mijn Vader,” of “mijn Schepper,” maar het zou dwaas zijn voor mij om te zeggen dat Hij mijn persoonlijke God is of mijn persoonlijke Vader, of mijn persoonlijke Schepper. Dat betekent dat Hij van niemand anders God of Vader of Schepper is, alleen van mij. Over God wordt nooit in een dergelijke context gesproken, maar over Hem wordt gesproken als onze God of mijn God, of als mijn Vader of onze Vader.
Evenzo zou ik kunnen zeggen dat Christus “mijn Verlosser” is, of dat Hij “onze Verlosser” is, maar het zou niet juist zijn om te zeggen dat Hij “mijn persoonlijke Verlosser” is. Dit zou insinueren dat Zijn rol als redder alleen betrekking heeft op mij. Christus kan slechts een persoonlijke verlosser zijn voor één persoon, maar Hij kan een verlosser zijn voor velen.
Dit is een duidelijk misbruik van het woord “persoonlijk” als een bijvoeglijk naamwoord. Als we de Schrift onderzoeken, vinden we nooit iemand die zegt dat Jezus Christus zijn persoonlijke verlosser is, of dat iemand Hem als zijn persoonlijke verlosser zou moeten aanvaarden. Een dergelijke formulering als “persoonlijke verlosser” wordt in het Nieuwe Testament niet gebruikt. De hele houding achter deze uitdrukking is die van egoïsme en hoogmoed. Jezus is hun eigen persoonlijke verlosser die zij niet met anderen willen delen, en dus zijn zij beter af dan andere mensen.
Het winnen van zielen voor Jezus
Predikers beweren dat het de taak van christenen is om te proberen zoveel mogelijk zielen voor Jezus te winnen als zij kunnen. Zij zeggen dat de “ziel” “onsterfelijk” is en “gered” moet worden door personen Christus te laten belijden, of door hen in de kerk te krijgen en hen “vol te stoppen met Jezus”. De personen die voor Christus gewonnen zijn, zijn “gered” en dus zal hun ziel naar de hemel gaan wanneer zij sterven, en zij zullen voor altijd bij Jezus zijn. Maar zij die niet voor Christus worden gewonnen, zullen met hun ziel naar de hel of “de poel des vuurs” gaan om daar voor eeuwig in straf te branden. Zielen winnen voor Jezus is dus blijkbaar hetzelfde als “zielen redden van de hel”, en zou van de betrokkene een medeverlosser maken met Christus in deze taak.
Nergens zegt de Bijbel dat zij die gered worden naar de hemel gaan. Er staat nergens dat mensen naar de hemel gaan als ze sterven. Wij zijn niet geroepen om zielen van de hel te redden.
De Bijbel leert niet het concept van een “onsterfelijke ziel”. De ziel is de levensessentie van een persoon en heeft gewoonlijk betrekking op het levende lichaam. Dus als men een “ziel” redt, redt men fysiek iemands leven (1 Petr. 3:20). Toen God in Adam “de adem des levens” blies, werd hij “een levende ziel” (Gen. 2:7). Er staat niet dat Adam “een ziel kreeg”, maar er staat dat hij “een ziel werd”. De ziel is geen onzichtbare geestelijke entiteit die zich in een persoon bevindt.
Dit zou voldoende moeten zijn om ieder weldenkend mens te doen twijfelen aan wat algemeen onderwezen wordt over zaken van de verlossingsleer. Laten we ons dus tot de Bijbel wenden om te zien wat daarin staat.
