Beschouw jij jezelf als een “vrij” persoon?
Vandaag de dag wordt de term “slavernij” meestal gebruikt in retrospectief of op afstand, om gebeurtenissen uit een andere tijd of plaats te beschrijven.
Als je de gemiddelde Amerikaan slavernij noemt, zal hij onmiddellijk denken aan de slavernij van het zwarte ras in onze zuidelijke staten tijdens de jaren 1800. Als het in een bijbelse context wordt gepresenteerd, zullen zij eerst denken aan de Israëlitische slavernij in Egypte, waaruit Mozes hen wegleidde. Israël was, als gevolg van hun zonde, vele andere keren gevangen genomen. Echter, door verschillende media, kinderbijbelverhalen, etc., is het de Egyptische gevangenschap die het meest in onze gedachten opkomt.
Slavernij kan het best worden omschreven als een maatschappelijke instelling die gebaseerd is op eigendom, dominantie en uitbuiting van de ene mens door de andere. De eigenaar kan zonder loon, vrijwel zonder beperkingen, werk of andere diensten afdwingen en kan de slaaf de vrijheid van activiteit en reizen ontzeggen. De eigenaar is slechts verantwoordelijk voor het verschaffen van een minimum aan voedsel, onderdak en kleding. De eigenaar kan de leden van een familie scheiden en huwelijken toestaan of weigeren. Een slaaf wordt algemeen beschouwd als een eigendom en kan dus worden verkocht of weggegeven. Slaven vallen niet onder de wetten die de burgers beschermen; wel kunnen speciale verordeningen hun behandeling en gedrag voorschrijven.
Slaven behoorden gewoonlijk tot een andere etnische groep, ras, godsdienst of politieke eenheid dan hun eigenaars. De vroegste slaven waren waarschijnlijk krijgsgevangenen, hoewel er in het oude Egypte ook schuldslaven bestonden, waarbij iemand zichzelf of zijn vrouw en/of kinderen als slaaf kon verkopen om schulden te vereffenen.
In de bovengenoemde gevallen was de slaaf zich er volledig van bewust dat hij een slaaf was of in slavernij leefde. Ofwel was de slaaf geestelijk niet in staat om boven zijn erbarmelijke situatie uit te stijgen, ofwel was hij zelfgenoegzaam in het aanvaarden van de voorziening in zijn basisbehoeften in ruil voor alle vruchten van zijn arbeid. Totale slavernij, zoals deze, zou alleen succesvol zijn totdat de slaaf onderwijs, sluwheid en verlangen naar vrijheid zou verwerven. Hoe langer totale slavernij bestond, hoe minder efficiënt het werd voor de slavenhouder.
Vandaag de dag is er echter een veel verraderlijker systeem van slavernij in gebruik. In dit systeem wordt de slaaf wijsgemaakt dat hij vrij is! Zijn grenzen van reizen, spreken en alle andere facetten van zijn leven worden zo ver en heimelijk gecontroleerd, dat hij zichzelf feitelijk als een vrij man beschouwt en zelfs bereid is te vechten en te sterven om deze “vrijheid” te behouden. Vanzelfsprekend is hij bereid een bepaald percentage van de vruchten van zijn arbeid af te staan voor het voorrecht van deze vrijheid te mogen genieten. We betalen gewoon onze “contributie” om tot deze “Country Club” te behoren. De slavenhouder, in dit geval, draagt nooit die titel.
Laten we even teruggaan in de tijd naar het boek Exodus en de Egyptische gevangenschap.
Zijn jaloerse broers verkochten Jozef in Egyptische gevangenschap. Door God gezegend, maakte Jozef indruk op de koning met zijn bekwaamheden en werd spoedig aangesteld om al het productieve werk in Egypte te leiden, dat voorspoedig verliep en de graanschuren vol raakten. In Kanaän werden zijn vader, Jakob, en zijn broers en families geconfronteerd met hongersnood en uithongering. Daarom bracht Jozef, met toestemming van de Farao, zijn vader, Jakob en zijn gezinnen naar het keuzeland Egypte, waar zij de taak kregen om hun vaardigheden als herders ten bate van de Farao te gebruiken. In deze miniatuurschets zien we hoe deze Israëlieten zich vrijelijk in een situatie van slavernij aan de koning van Egypte begaven. Zij hadden voedsel nodig en waren bereid te werken voor de koning voor een plaats om te leven en te bloeien. En dat deden ze totdat.
“En Jozef stierf, en al zijn broers en heel het geslacht. En de kinderen Israëls waren vruchtbaar en namen overvloedig toe, en vermenigvuldigden zich, en werden buitengewoon machtig, en het land werd met hen vervuld. En er kwam een nieuwe koning over Egypte, die Jozef niet kende. En hij zeide tot zijn volk: Zie, het volk der zonen Israels is meer en machtiger dan wij. Kom, laten wij verstandig met hen omgaan, opdat zij zich niet vermenigvuldigen en in geval van oorlog zich ook aansluiten bij hen die ons haten, en tegen ons strijden, en uit het land vertrekken. Daarom stelden zij werkmeesters over hen aan, om hen met harde arbeid te kwellen, en zij bouwden voor Farao schatsteden, Pithom en Raamses. Maar hoe meer zij hen verdrukten, des te meer vermenigvuldigden zij zich en groeiden [verspreidden zich]. En zij werden bedroefd [in vrees] vanwege de kinderen Israëls.” Exodus 1: 6-12
Hier zien we hoe de Israëlieten voorspoedig leefden, ondanks de slavernij die zij gewillig uit Egypte hadden aanvaard. Maar de nieuwe koning, blijkbaar onwetend dat de voorspoed van Egypte te danken was aan de Israëlieten, werd bang voor de potentiële macht die zij bezaten. Hij voerde geleidelijk hun arbeid op totdat, voordat zij het beseften, zij van een gebonden situatie die zij hadden leren aanvaarden als “bijna vrijheid”, overgingen naar regelrechte slavernij. Dit gebeurde niet plotseling, van de ene dag op de andere; maar, zo langzaam beseften weinigen het, tot het te laat was!
Omdat zij nog steeds welvarend waren en toenamen, besloot de Koning hun geboortecijfer te controleren. We lezen in de volgende verzen:
“Toen sprak de koning van Egypte tot de Hebreeuwse vroedvrouwen, van wie de naam van de ene was Shiphrah, en de naam van de andere was Puah: En hij zeide: “Wanneer gij het ambt van vroedvrouw verricht en de Hebreeuwse vrouwen op de baarkrukken ziet staan, indien het een zoon is, zult gij hem doden; maar indien het een dochter is, zal zij blijven leven.” Exodus 1:15-16
Hier, in deze paar verzen, leren we van Israëls overgang van een geaccepteerde slavernij naar een wreed systeem van totale slavernij. We zijn ook getuige van de moord op baby’s, waarbij de koningen een primitief soort “abortuskliniek” probeerden op te richten. De Israëlieten hadden blijkbaar een zeer efficiënte vorm van “gezondheidszorg” in de vorm van een systeem van vroedvrouwen. De koning probeerde de vroedvrouwen te perverteren door hun leiders op te dragen zijn vuile werk op te knappen. Klinkt dit bekend uit de 21e eeuw?
De vroedvrouwen, die trouw bleven aan God, waren de koning te slim af. Toen hij klaagde dat er nog steeds jongetjes levend geboren werden, vertelden zij hoe de Hebreeuwse vrouwen energiek waren en eerder bevielen dan zij!
Als we verder lezen in Exodus, leren we hoe de koning toen bevel gaf om alle mannelijke baby’s in de rivier de Nijl te verdrinken. Vervolgens lezen wij over de geboorte van Mozes en hoe hij gespaard werd om in Egypte op te groeien tot man onder de gunst van de Farao – totdat hij een Egyptenaar doodde, die een Hebreeuwse onderdaan sloeg. Mozes vluchtte uit Egypte naar het land van Midian, waar hij trouwde en God ontmoette. God openbaarde aan Mozes hoe hij uitverkoren was om de Israëlieten te leiden naar de vrijheid van Egypte.
De meeste mensen kennen de rest van het verhaal wel – de verschillende plagen die over Egypte werden gebracht door de verharding van Farao’s hart – de vrijlating van de Israëlieten – het splijten van de Rode Zee – en de daaropvolgende vlucht naar de vrijheid in de woestijn.
Als we verder lezen in Exodus, zien we hoe de Israëlieten, wanneer zij geconfronteerd werden met tegenspoed, steeds weer wilden terugkeren naar de gevangenschap in Egypte. Wij zouden dit interpreteren als een teken dat zij zo gewend waren geraakt aan de slavernij in Egypte, dat zij daaraan de voorkeur gaven boven hun pas verworven vrijheid. Daarom bleef God hen 40 jaar lang testen en onderwijzen in de woestijn, voordat Hij Jozua hen naar Kanaän liet leiden, met de opdracht hen te vernietigen om te voorkomen dat zij met hen zouden trouwen en Kanaänitische afgoden zouden vereren. De Israëlieten waren opnieuw ongehoorzaam aan God en gingen door met het overtreden van zijn wetten.
Zij bleven een veroverd en geknecht volk
De balans van de benarde toestand van de Israëlieten wordt goed geïllustreerd in een artikel van Sheldon Emry, getiteld “Erfgenamen van de Belofte.” Dit verhaal documenteert wie de verloren stammen van Israël zijn en hoe zij uiteindelijk in het land komen dat aan Abraham beloofd was – Amerika!
Tijdens deze korte rondgang door de Israëlitische geschiedenis hebben we gekeken naar enkele van de meer klassieke vormen van slavernij. Laten we nu onze aandacht richten op waar we gebleven waren in onze discussie over de verraderlijke vorm van slavernij die vandaag de dag bestaat in – Amerika!
Christelijke mannen die hun erfgoed kenden, stichtten onze natie. Natuurlijk, vandaag de dag, is dit niet “politiek correct”. De Baälpriesters op de kansels van de meeste van onze zogenaamde “joods-christelijke” kerken vertellen ons dat we nu een democratie zijn, waar allen vrijelijk kunnen aanbidden – allen behalve degenen die zich onderwerpen aan Koning Jezus Christus als het hoofd van hun Koninkrijk.
Onze voorvaderen werden spoedig naar deze kusten gevolgd door de vijanden van Christus, die het in de gaten hadden. Omdat ze goed ingeburgerd waren in de Europese banksector, kwamen hun tentakels al snel naar Amerika. Ze gingen aan het werk en ondermijnden ons monetaire systeem en christelijke instellingen. Hun uiteindelijke doel was de vernietiging en/of slavernij van het ware christelijke volk; de Burgeroorlog voldeed aan al hun verlangens. Christelijke broeders die elkaar afslachtten – het land geplunderd – grote verdeeldheid en onrust die tot op de dag van vandaag bestaan. Alleen door Gods genade bleef onze christelijke natie overeind.
Is het niet verwonderlijk als wij vernemen dat diezelfde groep de schepen bezat en alle slavenhandel van Afrika naar Amerika exploiteerde!
God bleef zijn zegeningen over het moderne Israël uitstorten. Maar net als het oude Israël werden wij zelfgenoegzaam en decadent, we keerden ons verder van God af en zochten meer wereldse genoegens. Verblind door onze weelde, stonden de deuren van onze verraderlijke slavernij op het punt dicht te springen.
De deur ging stilletjes dicht in 1913 met het begin van de federale inkomstenbelasting en vervolgens met het overdragen van ons geldsysteem aan de door de antichrist geïnspireerde Federal Reserve.
Nu aangeduid als de FED, staat het onder volledige controle van deze slangen! Het systeem wordt bewaakt door de IRS en betaald door – raad eens wie? – de slaven!
Nu kunnen we de Eerste Wereldoorlog toevoegen, waar, opnieuw, miljoenen Christenen, aan beide kanten, elkaar vermoordden. Onze echte vijand leende geld aan beide kanten, en doordat hij het grootste deel van het oorlogsproductieapparaat in handen had, oogstte hij miljarden dollars van de nietsvermoedende christenen. Daarna kwam de drooglegging, die onze vijand de kans gaf de hele drankproductie en -distributie in handen te krijgen.
Voeg aan dit mengsel de depressie van de late jaren ’20 en ’30 toe, gevolgd door de Tweede Wereldoorlog. Vanaf deze periode tot op heden hebben we dit labyrint zien groeien en groeien tot ongelofelijke hoogten van controle door onze slavenmeesters. Maar onze Farao’s zijn zorgzame koningen geweest – soms voelden ze zelfs onze pijn!! De Farao hoeft maar één ding te overwegen – hoeveel kan er uit onze arbeid worden gehaald voordat we in opstand komen. Natuurlijk, onder verraderlijke slavernij, is er geen instructeur met zwepen. Maar hoe dan ook, ons “quotum van bakstenen” is verhoogd totdat onze vrouwen ook moeten werken om ons quotum aan de Farao te betalen. Onze Farao heeft zelfs een soort vroedvrouw opgericht, genaamd “Planned Parenthood,” en abortusklinieken om te helpen onze eerstgeborenen, tweedgeborenen enz. af te maken, man en vrouw. Tot overmaat van ramp beschouwt de meerderheid zichzelf nog steeds als vrij en is zelfs bereid te sterven om deze “vrijheid” te beschermen!
Je zou nu een parallel moeten zien tussen de slavernij van de Israëlieten in Egypte en wat wij vandaag meemaken. Het is moeilijk voor te stellen dat zij zichzelf niet als slaven beschouwden. Maar omdat zij voortdurend tegen God en Mozes in opstand kwamen, wilden zij vele malen naar Egypte terugkeren en opnieuw in slavernij leven! Zou ons volk, vandaag, niet hetzelfde doen? Wanneer iemand hen probeert te wijzen op hun benarde toestand, worden zij uitgelachen, belachelijk gemaakt of genegeerd.
De weigering om te gehoorzamen en de ontkenning van God in Amerika zijn tot alarmerende hoogten gestegen. Het politieke kwaad in ons land is zo diep geworteld dat het de normale politieke middelen te boven gaat om onze situatie te corrigeren.
Wanneer de keuze van een rechter van het Hooggerechtshof afhangt van zijn of haar standpunt over abortus, dan zou dat iedereen moeten verontrusten die toekijkt!
Wanneer er meer aandacht wordt besteed aan een gevlekte uil, een gewonde walvis of een bedreigde plant dan aan een onschuldige baby in de buik van zijn moeder, dan zou dat iedereen moeten verontrusten!
Wanneer abortusrechten een belangrijke politieke overweging worden in een presidentiële race, dan zou dat iedereen moeten alarmeren!
Wanneer duivelse groeperingen zoals de ACLU vrijelijk hun onheilige agenda kunnen uitvoeren, zou dat iedereen moeten alarmeren!
Wanneer onze presidenten gekozen kunnen worden door een elite groep van “koningsmakers,” en gecontroleerd kunnen worden door marionet touwtjes, getrokken door dezelfde vijand die ons decennia lang in oorlogen en activiteiten heeft geleid, waarbij onze nakomelingen die de abortuskliniek misten nu weggestuurd kunnen worden om te sterven, dan zou dat iedereen moeten alarmeren!
Toen het gebed in onze openbare scholen werd verboden, zou dat iedereen moeten alarmeren!
Toen de Tien Geboden – het fundament van ons rechtssysteem – niet getoond mochten worden in een rechtszaal of gebouw, zou dat iedereen moeten alarmeren!
Wanneer de meeste van onze “kerken” de valse doctrine van de “opname” onderwijzen, waardoor miljoenen misleide Christenen tevreden zijn om met een dwaze glimlach op hun gezicht te zitten terwijl ze emails naar elkaar sturen met foto’s van een mietje-uitziende afbeelding van Jezus of nep, gevleugelde engelen gevolgd door een of ander feel-good vers – allemaal ontworpen om de zombies in slaap te houden! – Het zou iedereen moeten alarmeren!
Israëlieten die nog een functionerend brein hebben, zouden zich moeten realiseren dat we al in de verdrukking zijn – en dat Babylon scheuren heeft in haar fundering.
Wij (Israël) zijn veroverd! Waarom wordt ons volk niet wakker voor dit feit? We worden gevoed met een gestaag dieet van theater – een gigantische toneelproductie om de vier jaar, met als hoogtepunt de verkiezingen!
Patriottische Israëlieten weten dat er iets ernstig mis is in onze natie. Maar ze kunnen de omvang en ernst van dit alles gewoon niet bevatten. Om de vier jaar gaan we naar de stembus om een politieke incompetent aan te stellen, waarvan we denken dat hij wonderen kan verrichten en “de zaken kan keren”. We weigeren voortdurend te geloven dat we veroverd zijn en dat we slaven zijn!
Alle politieke retoriek waarmee wij omringd worden heeft slechts één doel: onze aandacht afleiden en onze mentale toestand van zombies voor controlerende krachten in stand houden.
Veroverd? Je schreeuwt waarschijnlijk naar me, terwijl je dit leest! Nou, blijf lezen mijn vriend.
Gedurende de laatste 50 jaar zijn vele patriottische Israëlieten actief geweest in verschillende anti-Communistische en/of pro-Amerikaanse activiteiten. In die tijd verwachtten we allemaal dat een verovering zou komen in de vorm van een “Red Dawn” type scenario, met vijandelijke troepen die uit de lucht kwamen vallen.
Wij bereidden ons voor op deze eventualiteit door verschillende paramilitaire en verzetsorganisaties op te richten. Op die manier hadden wij een formidabele verzetsmacht kunnen zijn tegen een eventuele invasie. Maar wat is er gebeurd?
Ik wil opnieuw een stap terug doen naar ongeveer 30 jaar geleden en de gedachten weergeven van een man die zijn tijd vooruit was. Pastoor Sheldon Emry, zet in een paar korte woorden uiteen “Wat er gebeurd is.” —
“De meest voorkomende vorm [van verovering] is verovering door oorlog. Na verloop van tijd mislukt deze methode echter meestal, omdat de gevangenen de overweldigers haten en in opstand komen en hen verdrijven als ze kunnen. Er is veel geweld nodig om de controle te behouden, waardoor het duur wordt voor de veroverende natie.
Een tweede methode [van verovering] is door godsdienst, waarbij de mensen ervan overtuigd zijn dat zij hun overweldigers een deel van hun verdiensten moeten geven als “gehoorzaamheid aan God”. Een dergelijke gevangenschap is kwetsbaar voor filosofische ontmaskering of voor omverwerping door gewapend geweld, omdat religie van nature geen militaire kracht heeft om de controle terug te krijgen, zodra haar gevangenen ‘gedesillusioneerd’ raken.
De derde methode [van verovering] kan economische verovering worden genoemd. Deze vindt plaats wanneer naties onder ’tribuut’ worden geplaatst, zonder het gebruik van zichtbaar geweld of dwang, zodat de slachtoffers niet beseffen dat zij veroverd zijn. Er wordt van hen belasting geïnd in de vorm van “legale” schulden en belastingen, en zij geloven dat zij die betalen voor hun eigen bestwil, voor het bestwil van anderen, of om allen te beschermen tegen een vijand. Hun gijzelnemers worden hun “weldoeners” en “beschermers”.
Hoewel dit het langzaamst wordt opgelegd, is het vaak van lange duur, omdat de gevangenen geen militaire macht tegen zich zien opkomen, hun godsdienst min of meer intact wordt gelaten, zij vrij kunnen spreken en reizen, en zij deelnemen aan “verkiezingen” voor hun heersers. Zonder het te beseffen worden zij veroverd, en de instrumenten van hun eigen samenleving worden gebruikt om hun rijkdom over te dragen aan hun ontvoerders en de verovering compleet te maken.”
