SATAN 1000 JAAR GEBONDEN
Het is nauwelijks voor te stellen dat een weldenkend christen het 20e hoofdstuk van de Openbaring zou willen aanhalen als bewijs voor het bestaan van een bovennatuurlijke persoonlijke tegenstander dat Christen op het idee zou komen om het 20e hoofdstuk van Openbaring aan te halen als bewijs voor het bestaan van een bovennatuurlijke persoonlijke tegenstander, maar toch is dit boek met symbolen ons keer op keer als zodanig aangeboden.
Iedereen die het boek Openbaring op een intelligente manier heeft bestudeerd, moet zich ervan bewust zijn dat de beelden die aan Johannes werden getoond van symbolische aard waren en niet bedoeld waren om letterlijk opgevat te worden.
Onze Heer maakte de apostel Johannes heel duidelijk dat de beelden die hem werden geopenbaard niet letterlijk moesten worden opgevat, maar symbolen waren die wezen op belangrijkere dingen “in de hemel” (d.w.z. met betrekking tot de onzichtbare gemeente) en op aarde (d.w.z. met betrekking tot tijdelijke dingen).
Bijvoorbeeld: “de zeven sterren zijn de boodschappers van de zeven gemeenten; en de zeven kandelaren, die gij gezien hebt, zijn de zeven gemeenten.”
En “de zeven koppen van het beest zijn zeven bergen, waarop de vrouw (Babylon) zit. En de vrouw die gij zag, is de grote stad die heerst over de koningen der aarde”, enzovoort.
Is het uit al deze voorbeelden duidelijk dat de grote oude slang die “de aanklager” en “tegenstander” wordt genoemd, geen bovennatuurlijke geestelijke tegenstander is, zoals de mensen van bepaalde sekten beweren, maar een combinatie of organisatie van menselijke wezens die geestelijke macht claimen, maar in werkelijkheid tegen God en Zijn Waarheid zijn?
Nadat die “Oude Slang, de aanklager en tegenstander” door Michaël en zijn dienaren ten val is gebracht en niet langer aanspraak kan maken op een geestelijk rijk, wordt hij afgebeeld als een wild beest, omdat hij, nadat hij op aarde is neergeworpen, slechts een tijdelijke macht wordt. (Zie Aantekeningen)+
Als we nu verder gaan met de beschouwing van de binding van “satan” met een grote keten voor de periode van 1000 jaar, vinden we twee afzonderlijke Schriftgedeelten die dit uitleggen, namelijk Mattheüs 6:10 en Jesaja 30:19-21. De “binding van satan” zal plaatsvinden in een periode van 1000 jaar. De “binding van satan” zal de vervulling van de bede “Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel” tot stand brengen, omdat de mensen die geneigd zouden kunnen zijn om van het rechte pad af te dwalen, een woord achter zich zullen horen zeggen: “Dit is de weg, wandelt daarin”, wanneer zij zich naar rechts en naar links wenden.
Dit is de uitleg van hoe de tegenstander gebonden zal zijn in die dag, hij zal onderworpen zijn aan terughoudendheid, waardoor hij geen kwaad kan doen als hij dat zou willen, “…de wegbereiders, hoewel dwazen, zullen daarin niet dwalen…” (Jesaja 35:8). (Jesaja 35:8).
+ Openbaring 12:7-9 wordt vaak aangehaald om de fabel “Satan” te bewijzen. Maar vers 3 van dat hoofdstuk zegt dat het schepsel “zeven hoofden en tien horens” heeft. Daarom is de “Satan” van Openbaring 12:9 hetzelfde zevenkoppige beest van Openbaring 17, dat in Openbaring 17:9-12 wordt geopenbaard een verzameling naties (of koningen) te zijn die zich tegen Christus en het Christendom verzetten, NIET een bovennatuurlijk of engelachtig wezen!
BIJLAGE A: HET LICHAAM VAN MOZES (p. 28)
Maar Michaël, de aartsengel [belangrijkste boodschapper], toen hij met de duivel [tegenstander] redetwistte over het lichaam van Mozes, durfde geen lasterlijke beschuldiging tegen hem in te brengen, maar zei: De Heer berispt u (Judas 9).
Dit moet niet worden opgevat als een verwijzing naar het fysieke lichaam van Mozes, net zo min als naar het fysieke lichaam van Christus wordt verwezen in 1 Korintiërs 12:27-30. Het “lichaam” van Mozes was hier het fysieke lichaam van Christus. Mozes’ “lichaam” hier was de geselecteerde groep mannen “van bekwaamheid” (Exodus 18:21) die dienden als rechters over het volk onder het toezicht van hun belangrijkste boodschapper (agent), Mozes.
Vers 9 van Judas verwijst duidelijk naar Numeri 16, waar Korach met Mozes redetwistte over Mozes’ autoriteit. Korach was de “duivelse tegenstander” van Judas 9.
We vinden de woorden “God berispt u” niet in Numeri 16, maar woorden van dezelfde strekking. We vinden ze echter wel in het visioen van Zacharia (Zacharia 3:2) dat gaat over een debat over de vraag of het volk van Juda wel of niet zou moeten terugkeren naar het land Israël na hun Babylonische gevangenschap. In beide gevallen kan gezegd worden dat “Michaël in geschil was met de tegenstander” (Hebreeuws: satan). Het is gewoon niet logisch om te geloven dat het fysieke lichaam van Mozes werd bevochten door twee bovennatuurlijke wezens, zoals sommigen ons willen laten geloven. Zie ook Numeri 11:16 e.v. en de opmerking in Daniël 12:1 en 12:7-9, waar Michaël en satan worden gebruikt om de twee tegengestelde geesten in de wereld voor te stellen, respectievelijk Christus en de antichrist (1 Petrus 5:8; 2 Korintiërs 11:14; Romeinen 16:20).
Mozes diende onder de titel Michaël (hij werd “El” of “God” genoemd in Exodus 18:19-22), een prototype van het Hoofd van het lichaam van Christus. Judas, Petrus, Paulus en alle apostelen citeren of verwijzen uitgebreid uit het Oude Testament. Ze gebruiken het Oude Testament als historische basis om het “Israël van God”, een “nieuwe schepping” (Galaten 6:16), voor te stellen.
Zodat, als iemand in Christus is, er een nieuwe schepping is; het primitieve is voorbijgegaan. Voorwaar, er is een nieuwe gekomen! (2 Korintiërs 5:17).
Want in Christus Jezus is besnijdenis noch onbesneden iets, maar een nieuwe schepping (Galaten 6:15. Concordante versie). Judas maakt zich zorgen over de “geloofsgehoorzaamheid” (Romeinen 16:26; 1,5) in de harten van de nieuwe mensen:
5) in de harten van het nieuw-verbond, uitverkoren volk.
Hij heeft u, o mens, laten zien wat goed is; en wat eist God van u, anders dan rechtvaardig te handelen en goedertierenheid lief te hebben, en nederig te wandelen met uw God (Micha 6:8; zie ook 1 Petrus 5:6).
Hij waarschuwt gelovigen voor de goddelozen die de gemeente van de gelovigen binnensluipen om de leer van Christus te ondermijnen voor persoonlijk gewin, enz. Deze ongelovigen moeten, net als degenen uit het verleden van de Bijbelse geschiedenis, in duisternis (onwetendheid) worden gehouden tot de grote dag des oordeels (Judas 6), gedurende welke zij gerechtigheid moeten leren (Jesaja 26:9; 1 Korintiërs 15:22-28) en zo worden bevrijd van de slavernij van het verderf (Romeinen 8:20, 21), omdat zij hiervoor zijn uitverkoren voordat zij geboren werden (Judas 4). De woorden “voor eeuwig” in Judas 13 vragen om een belangrijke studie waar we hier niet op in zullen gaan, behalve dat het Hebreeuwse woord dat zo vertaald is geen oneindigheid betekent.
We vatten samen: Judas 9 gaat niet over een of andere “bovennatuurlijke” tegenstander, maar gaat over één man, Korach, die in opstand kwam tegen het heersende lichaam van Israël. Hij (Korach) was zelf de tegenstander, de “duivel”. BIJLAGE B: GEESTEN IN GEVANGENIS (p. 32)
…waarin Hij, ook tot de geesten in de gevangenis gegaan zijnde, herauten verkondigt aan hen die eens hardnekkig waren, toen het geduld van God wachtte in de dagen van Noach terwijl de ark werd gebouwd, in welke doop, u nu ook redt… (1 Petrus 3: 19-21 Concordante Versie).
We lezen dat God mensen opsluit in koppigheid (Romeinen 11:32) en dat de mens in Adam in de slavernij van het verderf is (Romeinen 8:20, 21) en dat Jezus gevangenen gevangen houdt (Efeziërs 4:8).
Petrus schrijft over lijden omwille van de gerechtigheid (vers 14), net als Christus, Die dat deed om ons tot God te brengen (vers 18). Dat was de weg die Hij ging om te prediken aan de geesten in de gevangenis, aan de mensheid in de “slavernij van het verderf”. Daarin werd Hij in het vlees gedood en in de Geest levend gemaakt. Zo leidt Hij in de Geest de gevangenen gevangen (Efeziërs 4:8). En zo maakt Hij de geesten van de mensheid vrij (Johannes 3:36; 2 Korintiërs 3:17; Jesaja 49:8, 9).
Nicholas Weins
