“Christelijke” predikanten van de institutionele kerken hebben hun congregatie generaties lang verteld dat “de Joden zijn teruggekeerd naar hun heilige land in het Midden-Oosten om de moderne Israëlische staat op te richten”.
Maar als er ooit een valse bewering is geweest die tot zoveel onrust onder de naties heeft geleid, dan is het deze wel, vanuit alle aspecten, inclusief historisch, etnologisch en bovenal Schriftuurlijk. Zowel Gods Woord als de historische realiteit onthullen deze “geestelijkenleer” volledig voor de misleidende bewering die het eigenlijk is.
Gods aanwezigheid is niet meer in het oude “Heilige Land”:
Het “Heilige Land” in het Midden-Oosten is niet langer het heilige land. God zei dat Hij er klaar mee is, dat Hij er niet meer naar terugkeert en Zijn volk van het ware Israël ook niet. Sinds Jezus Christus in het oude Jeruzalem werd gekruisigd, wordt die stad aangeduid als: “die geestelijk Sodom en Egypte wordt genoemd, waar ook onze Meester werd gekruisigd.” (Openbaring 11:8) Jeruzalem in het Midden-Oosten is verre van “Het Heilige Land”. Het is nu een verlaten huis van adders – Matteüs 23:33,37,38 -Jeruzalem wordt “een woestenij”.
Zelfs lang voor de komst van Jezus Christus beloofde de Almachtige God dat Hij het oude Jeruzalem zou verlaten en het tot een vloek voor de wereld zou maken. Vóór Jeruzalem hadden onze oude Saksische Israëlische voorouders de hoofdstad van hun natie in Shiloh, waar de tabernakel onder Jozua werd opgericht. (Jozua 18:1). Maar na verloop van tijd vervielen zij in afgoderij en bedierven zij Shiloh door ongehoorzaamheid. Daarom “verliet God de tabernakel in Shiloh, de tent die Hij onder zijn volk had geplaatst” (Psalm 78:60) en keerde daar nooit meer terug, maar maakte het nieuwe nationale centrum in Jeruzalem met Koning David.
Maar na verschillende generaties zondigde Gods volk in Jeruzalem opnieuw tegen de Almachtige en Zijn wetten. Nadat Hij hen de gelegenheid en de tijd had gegeven om zich te bekeren van hun goddeloze daden, en hun weigering om dit te doen, verwierp God uiteindelijk hun “nieuwe” nationale centrum (Jeruzalem), net zoals Hij deed met het lang verlaten Shiloh. God sprak een oordeel uit over Jeruzalem en kondigde aan: “Ik zal met dit huis doen zoals met Shiloh” (Jeremia 7:14) “Dan zal Ik dit huis maken als Shiloh en zal Ik deze stad (Jeruzalem) tot een vloek maken voor alle volken op aarde.” (Jeremia 26:6,9) En zo is Jeruzalem vandaag de dag geworden – een politieke en religieuze vloek voor de hele wereld, precies het tegenovergestelde van wat voor “Heilig land” dan ook.
God zegt dat de vervloekte Edomieten nu in Jeruzalem de “verwoesting” van Mattheüs 23:38 hebben teruggebracht.
Niemand van het Saksische Huis van Jakob (het ware Israël en het ware Juda) is in 1948 naar het oude Jeruzalem teruggekeerd om de huidige Israëlische staat op te richten. Het waren de vijanden van de ware raciale Saksische Israëlieten, de Edomieten, die dat hebben gedaan en zich voordoen als Israëlieten. De “Joden” van vandaag zijn niet het Bijbelse Israël, maar in plaats daarvan de afstammelingen van Kaïn/Esau/Edom. De Joodse encyclopedieën erkennen dat de “Joden” uit Edom komen. [Vanaf deze tijd werden de Idumeeërs (Edomieten) een onafscheidelijk deel van het Joodse volk.”-Encyc. Judaica Jerusalem Vol.8 pg 1147.] [De Edomieten werden veroverd door Johannes Hyrcanus die hen onder dwang bekeerde tot het Jodendom”- Standard Jewish Encyc. 1966 blz. 594.] Het Zionisme, IE. het politieke Edomitische Jodendom, wil van het oude Jeruzalem de hoofdstad van de hele wereld maken en werkt daar al aan sinds zelfs vóór 1948. Maar God zal hun plannen in de war sturen: “En Ik (God) haatte Esau (Edom) en legde zijn erfenis afval voor de draken van de woestijn. Terwijl Edom zegt: Wij zijn verarmd, maar wij zullen terugkeren en de verlaten plaatsen bouwen; zo zegt God, de God der heerscharen: Zij zullen bouwen, maar Ik zal neerwerpen; en zij zullen hen noemen: De grens der goddeloosheid, en: Het volk tegen wie God voor eeuwig toorn heeft.” (Maleachi 1:3,4)
