Ik heb me de afgelopen maanden gericht op de invloed van Edom op het zionisme. Er is echter een groter plaatje bij betrokken. Edom is niet de enige factor die de huidige wereldgebeurtenissen aanstuurt. Er zijn eigenlijk drie belangrijke factoren die een rol spelen en als we ze alle drie niet begrijpen, zullen we niet in staat zijn om het volledige plaatje te begrijpen.
De drie beïnvloeders binnen het huidige wereldjodendom zijn: (1) Juda, (2) Edom en (3) Gog en Magog. God is nu met alle drie deze factoren bezig.
Eerst gaan we naar de Juda-factor, omdat dit de eerste van de drie was. Juda, ook bekend onder de Griekse term Judea, was de natie die gevormd werd door de ballingen die terugkeerden naar het oude land na de Babylonische gevangenschap ten tijde van Ezra en Nehemia. Het was noodzakelijk dat zij terugkeerden zodat de Messias in Betlehem in Judea geboren zou worden (Matteüs 2:1), zoals voorspeld in Micha 5:2. Hij werd echter niet geaccepteerd door de Joden. Hij werd echter niet geaccepteerd door de religieuze autoriteiten, omdat zij een ander soort Messias wilden – een die de Romeinen zou verdrijven en de Joden de leiding over de wereld zou geven.
Dit was het conflict in het Nieuwe Testament. Vanuit het Christelijke gezichtspunt kwam Jezus als de rechtmatige koning, die de roeping vervulde die Jakob in Genesis 49:10 aan Juda gaf. Als dat zo is, dan droeg Jezus het recht van het Koninkrijk zelf en waren Zijn volgelingen burgers van het Koninkrijk van Juda. Degenen die de Koning verwierpen kozen er in wezen voor om Juda te verlaten en vestigden hun burgerschap in een parallelle natie.
Er ontstond toen een geschil over wie de legitieme Judahieten/Judeeërs/Joden waren. Hadden de volgelingen van Kajafas het recht om Judeeërs genoemd te worden, of behielden de volgelingen van Jezus dat recht? De hele wereld bleef naar de niet-christelijke factie verwijzen als Joden, maar de apostel Paulus eiste dit recht op voor de christelijke factie (Romeinen 2:28, 29).
Dit geschil werd naar de Rechtbank van God gestuurd om de waarheid vast te stellen, zoals Jezus impliceerde in Zijn gelijkenis in Lucas 19:14, waar we lezen,
14 Maar zijn burgers haatten hem [Jezus] en stuurden een delegatie achter hem aan, zeggende: “Wij willen niet dat deze man over ons regeert.”
Hun beroep op God, zoals door Jezus voorspeld, resulteerde in een eindoordeel in Lucas 19:27,
27 Maar deze vijanden van mij, die niet wilden dat ik over hen zou regeren, brengen hen hier [naar de plaats van de overtreding] en doden hen in mijn aanwezigheid.
Hoewel de Joodse diaspora niet werd genoemd in deze gelijkenis, zien we dat de zionistische beweging “deze vijanden” terugbrengt naar de plaats waar de opstand tegen de koning plaatsvond. Het vonnis was de doodstraf. Met andere woorden, het resultaat van het zionisme is niet om Joden naar een plaats van vrede en veiligheid te brengen in “hun eigen land”, maar eerder om hen naar een goddelijk oordeel te brengen.
Wanneer we de profetieën in Jeremia 19:10, 11 en in Jesaja 29:1-6 erbij betrekken, zien we dat Jeruzalem zelf is voorbestemd voor vernietiging.
De Visitatie
Een deel van het verhaal in het Nieuwe Testament laat zien hoe Johannes de Doper als fruitkeurder werd uitgezonden om te zien of de natie, die wordt afgebeeld als een vijgenboom, vrucht zou dragen. Met andere woorden, zou die natie de verantwoordelijkheid van het geboorterecht vervullen om “vruchtbaar te zijn en zich te vermenigvuldigen”? Uiteindelijk moesten de geboorterechthouders de zonen van God voortbrengen.
Johannes werd al na één jaar geëxecuteerd. Jezus nam toen zijn taak over, zoals we in Lucas 13:6-9 zien. Hij bracht drie jaar door met zoeken naar vruchten, maar vond er geen. Vervolgens werd er een verlenging van de tijd aan toegevoegd, een tijd om de boom te bevruchten, en de uitkomst wordt vervolgens opengelaten. Toch is het duidelijk dat als er geen vrucht werd gevonden, de boom moest worden omgehakt.
In de laatste week van Jezus’ bediening vervloekte Hij de vruchteloze vijgenboom (Matteüs 21:19) en zei: “Er zal nooit meer vrucht van u komen.” De boom verdorde de volgende ochtend. Jezus nuanceerde dit incident later door tegen Zijn discipelen te zeggen in Matteüs 24:32,
32 Leer nu de gelijkenis van de vijgenboom: wanneer zijn tak al zacht is geworden en zijn bladeren uitsteekt, weet gij dat de zomer nabij is; 33 zo moet ook gij, wanneer gij al deze dingen ziet, erkennen dat Hij nabij is, vlak voor de deur.
Met andere woorden, de vervloekte vijgenboom, die dood was, zou weer tot leven komen en bladeren voortbrengen als teken dat het einde van het tijdperk nabij was. Deze passage is gebruikt om te bewijzen dat de Joodse staat opnieuw zou ontstaan. Ikzelf heb dit op jonge leeftijd geleerd en ik heb tot op de dag van vandaag geen reden om hieraan te twijfelen.
Het belangrijkste meningsverschil dat ik met hen heb, is dat ze geen onderscheid maken tussen bladeren en vruchten. Jezus vervloekte de vijgenboom niet omdat hij geen bladeren had. Hij had honger en wilde fruit. Hij verbood toen dat er ooit nog fruit aan die boom zou groeien. Dus toen de boom in 1947-1948 meer bladeren begon te dragen, maakte dat van Jezus nog geen valse profeet. Pas als die boom daadwerkelijk vrucht draagt, zou Jezus als een valse profeet beschuldigd kunnen worden.
Daarom geloof ik niet dat de zionistische staat zal voldoen aan de voorwaarden van het geboorterecht, ook al hebben christelijke zionisten nog steeds hoop en vertrouwen dat het vrucht zal dragen.
De profetie over de vijgenboomnatie (Juda) overlapt dus met de profetieën over Edom. De twee reeksen profetieën hebben dezelfde uitkomst gemeen, elk met een andere nadruk. Edom begeerde het land en beloofde op een dag terug te keren, zoals in Maleachi 1:4, maar zonder de vereiste vruchten voort te brengen. De Joodse factie die de koning afwees verloor haar natie in de Romeinse oorlog, maar hun “boom” zou uiteindelijk weer tot leven komen. Helaas kon ook deze geen vrucht dragen, ook al was de boom door de eeuwen heen goed ondergedompeld (Lukas 13:8 KJV).
Gog en Magog
De derde factor in het huidige Jodendom in de wereld is Gog en Magog uit de bekende passage in Ezechiël 38 en 39. Daar zien we mensen uit verschillende landen, uit de hele wereld, geleid door Gog uit het land Magog, die de bergen van Israël komen binnenvallen. De meeste christelijke commentatoren nemen aan dat hier sprake is van een Russische invasie, niet wetende dat het in feite gaat om een invasie van zionistische Joden.
Oost-Europese Joden, die vandaag de dag misschien wel 80 procent van het wereldjodendom uitmaken, staan bekend als de Asjkenaziem. De andere belangrijke tak van het Jodendom zijn de Sefardim, of “Spaanse” Joden. De Sefardim zijn de afstammelingen van de Joden die in de eerste eeuw door de Romeinen werden verdreven en verstrooid. Tot deze tak behoren ook de Edomitische Joden.
De Asjkenaziem waren Joodse bekeerlingen zo’n 600-700 jaar later. Zoals de Joodse geschiedenis ons vertelt, nam koning Bulan van Khazaria (gecentreerd in wat nu Oekraïne is) het Jodendom aan en de meeste van zijn edelen volgden zijn voorbeeld. Door de eeuwen heen deden veel gewone mensen hetzelfde. Uiteindelijk kwamen de Russen uit het noorden en veroverden de Khazaren en namen hen op in wat bekend werd als Rusland.
In 960 na Christus hoorde een Joodse arts uit Spanje over een Joods koninkrijk ten noorden van de Zwarte Zee en schreef een brief naar de koning om te informeren naar de oorsprong. Koning Jozef schreef terug en vertelde hem dat de Khazaren afstammelingen waren van Togarma, die genoemd wordt in Genesis 10:3. Uit hetzelfde vers leren we dat Togarma afstamde van de Khazaren. Uit hetzelfde vers leren we dat de broer van Togarmah Asjkenaz was.
Ezechiël 38:6 vertelt ons dat onder de indringers van de bergen van Israël Beth-Togarmah, het Huis van Togarmah, was. Vandaar dat de Khazaren, die van Togarma waren, maar die zich ook tot het Jodendom bekeerden (640-740 na Christus), geprofeteerd worden als één van de indringers in Ezechiël 38 en 39. Dit zijn geen orthodoxe Russen, maar Khazaarse Joden. Zij gebruikten geen geüniformeerde troepen om het land binnen te vallen. Het was een verovering door immigratie een eeuw geleden door de zionistische beweging.
Bovendien vertelt Genesis 10:2 ons dat Gog en Magog de ooms van Togarma waren. Ze waren van dezelfde familie en hetzelfde huis. Dus Ezechiël 38:2 neemt hen op in de lijst van indringers, samen met het Huis van Togarma. Ezechiël 38:12 vertelt ons dat hun motief om binnen te vallen is “om buit te maken en buit te grijpen.”
Omdat de Khazaren geen Judeeërs waren en niets te maken hadden met de Romeinse oorlog, lag hun enige aanspraak op Palestina in het feit dat ze zich bekeerd hadden tot het Jodendom en daarom onder het Oude Verbond vielen dat de basis vormt van het Jodendom. Sommigen beweren tegenwoordig dat de Khazaren geen echte Joden zijn. Zij baseren hun mening op het idee dat jood zijn gebaseerd is op ras en biologie in plaats van op religie of wetgeving. Naar mijn mening zijn de Khazaren wel degelijk Joden, net als velen die zich door de eeuwen heen tot het Jodendom hebben bekeerd.
Toch is hun motief om de bergen van Israël binnen te vallen anders dan dat van het overblijfsel van Juda en van Edom. Gog en Magog en het Huis van Togarma sloten zich aan bij de zionistische beweging om te plunderen wat niet van hen was – land in het bijzonder. Dit is een van de hoofdzaken die de zionistische staat vanaf het begin kenmerkt. De Palestijnen verzetten zich hiertegen en als ze proberen terug te vechten, worden ze als “terroristen” bestempeld en claimen de Israëli’s het recht op zelfverdediging.
God is nu klaar om al deze grote problemen op te lossen. Hij is de zaak aan het oplossen voor de ware Messias die de rechtmatige troonopvolger is als Koning van de Judeeërs/Joden. Zullen de Joden die Jezus als de Messias hebben afgewezen vrucht dragen of niet?
Hij lost de controverse/wettelijke zaak van Sion op (Jesaja 34:8), wat de zaak is die Edom aanspande tegen Jakob voor zijn onrechtmatige overname van het heersersmandaat.
En tenslotte is Hij de zaak aan het oplossen voor de Palestijnen die bezwaar maken tegen de plundering van hun land.
Al deze zaken worden zelfs nu tegelijkertijd behandeld.
